Khabar Punja

मेरो गाउँ अहिले लुटिएको छ
बेला बेलामा विदेशबाट आउने
हावाका झोक्कामा बेरिँदै बेरिँदै
एक एक गरी सबै पातहरू झरेर
बेमौसमी तुषारापात परे झैं
रङ्गहीन बनेको छ
एकातिर
सहररुपी कलंकले सारा गाउँको
अस्मिता चुपचाप रातारात लुटेर
विजय उत्सव मनाइरहेछ
अर्कोतिर
पैसामा लुटिएका आफ्ना सन्ततिको
पाँच दस वर्षसम्म नफर्केका कथा
अभावको व्यथा
लिएका वृद्धा र बालकहरू
सबैको ओठको हाँसो र
बुढेसकालको सहारा लुटिएको छ
गाउँका प्रत्येक घरहरू
जवानीमै सिँदुर पोते लुटिएकी
विधवाको अर्थहीन जिन्दगी जस्तै
सुनसान छन्
चर्किएका भित्ता भत्किएका आँगनमा
त्यस्तै जीर्ण आकृतिको अखडा
मेरो गाउँ लुटिएको छ
मृत्युका मलामी
उत्सवका सहपाठी
टारी र बारीमा डुल्ने किसान
दशैंको लिङ्गे पिङ,
तिहारको देउसी भैलो
सबै लुटिएको छ ।
मोती निकालिएको
सर्पले छोडेको काँचुली जस्तो
ठाउँठाउँमा छिद्र र प्वाल परेको
मुहारबाट अलौकिक छटा हराएको
केवल लुटिएको मेरो गाउँ
मात्रै धिपधिप गरिरहेको छ ।